Katarzyna Bajszczak – psycholog seksuolog kliniczny, seksuolog dziecięcy katarzynabajszczak@gmail.com
Być rodzicem dziecka z zaburzeniami rozwoju płci.
Jak postępować gdy urodzi się dziecko z niejednoznacznymi narządami płciowymi?
W sytuacji, kiedy urodzi się dziecko, którego płeć nie jest łatwo określić i możemy dokonać tutaj pewnego wyboru, praktyka pokazuje, że rodzice najczęściej chcą określić tę płeć jak najszybciej.
To nie jest decyzja dobra, dlatego że nie zawsze pośpiech w tej sytuacji jest wskazany.
Dlaczego rodzice chcą się spieszyć?
Przede wszystkim ze względu na presję społeczną. Jakby wiadomą sytuacją jest, że w każdej rodzinie, jeżeli wiemy, że urodzi się dziecko, to takim pierwszym pytaniem, jakie słyszy rodzic jest: czy to jest chłopiec czy dziewczynka. Dla rodziców sytuacją naprawdę trudną do zniesienia, sytuacją trudną do wytłumaczenia rodzinie, bliskim czy znajomym jest powiedzenie, że nie wiemy czy to jest chłopiec czy dziewczynka.
Umęczeni oczekiwaniem na pociechę rodzice przeżywaja szok, gdy dowiadują się, że trudno orzec jakiej płci jest ich dziecko. Ponieważ sprawy płci są ciągle społecznym tabu, rodzice, pędzeni wstydem, chcą błyskawicznego rozwiązania problemu. Presja społeczna jest w tym wypadku niezwykle silna. Rośnie poza dużymi miastami i trudno się jej nie poddać. Na świecie taką sytuacją zajmują się zespoły specjalistów, w Polsce takich ośrodków pomocy jest niewiele, ale jest np. Centrum Zdrowia Dziecka.
Praktyka i procedury
My jako zespół diagnostyczny jesteśmy w stanie i praktykujemy to, że dajemy rodzicom takie specjalne zaświadczenie dla urzędu stanu cywilnego, dzięki któremu na pół roku czy na dłużej można odroczyć rejestrację płci dziecka. Oznacza to, że dziecko jest wtedy rejestrowane zgodnie z przepisami, z tą różnicą, że rodzic rejestrujący dziecko może się wstrzymać z rejestracją płci, z określeniem płci tego dziecka, z wyborem imienia w zależności od tego czy to imię będzie męskie czy żeńskie.
Przyznam jednak, że takie sytuacje zdarzają się rzadko. Rodzice zwykle nie chcą tak długo czekać. Często wywierają presję na lekarzy, na zespół diagnostyczny, żeby te decyzje podejmować szybciej. Czasem kończy się to sytuacją, że decyzja podejmowana jest błędnie.
Zobacz też:
