Choroba Leśniowskiego-Crohna

prof. dr hab. n. med. Andrzej Radzikowski – pediatra, gastroenterolog
Przychodnia PROSEN

http://prosen.pl/

https://www.facebook.com/Prosen.Przychodnia.Specjalistyczna/

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest chorobą autoimmunologiczną

Chorobę zalicza się do przewlekłych nieswoistych zapaleń jelit. Może atakować nie tylko jelita, ale też żołądek czy przełyk. Objawia się najczęściej bólami brzucha, biegunką z krwią, wzdęciami, gorączką, utratą masy ciała. Chorują dorośli i niestety coraz częściej także dzieci.

Choroby jelit to obecnie najważniejszy i wiodący problem gastroenterologii. Jest to problem narastający, przy czym, jeżeli nakreślilibyśmy linię, obrazującą jak wzrasta zapadalność na wrzodziejące zapalenie jelita, byłaby to linia lekko wschodząca. Zdecydowanie natomiast zwiększa się częstotliwość zapadania na chorobę Crohna. Są to choroby autoimmunologiczne. Wrzodziejące zapalenie jelita (Colitis ulcerosa) powoduje zniszczenie śluzówki jelita, a choroba Lesniowskiego-Crohna – całej ściany jelita.

 

Krucha śluzówka

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (choroba ta dotyczy wyłącznie jelita grubego), zaczyna się z reguły w odcinku dystalnym i ma charakter znoszący. W najcięższych sytuacjach zajmuje całe jelito grube. Objawia się przede wszystkim bólami brzucha, oddawaniem wolnych krwawych stolców. Ma też charakterystyczny obraz endoskopowy. Najbardziej rzucającą się w oczy cechą, nawet dla niedoświadczonego endoskopisty jest to, że przy dotknięciu śluzówka krwawi i jest bardzo krucha. Ta kruchość powoduje, że powstają uszkodzenia błony. Stąd, może trochę na wyrost, jest ona nazywana wrzodziejącym zapaleniem jelita, a jest to po prostu ciężkie zapalenie śluzówki. Istnieje szereg leków, które hamują ten proces.

Choroba przewlekła i postępująca

W chorobie Crohna natomiast, stan zapalny dotyczy zarówno śluzówki jelita, jak i całej ściany. W wyniku tego dochodzi do odcinkowych zapaleń, które zwężają przebieg jelita cienkiego, grubego, mogą nawet wystąpić zmiany w żołądku lub w przełyku. Choroba Crohna jest poważniejsza niż wrzodziejące zapalenie jelita grubego, ponieważ dotyczy każdego odcinka przewodu pokarmowego i jest zdecydowanie postępująca. Możemy jedynie zwolnić nieco ten proces, doprowadzić do remisji, do ograniczenia zaostrzeń zapalnych.

Nieleczone wrzodziejące zapalenie jelita powoduje oczywiście wyniszczenie organizmu, ponieważ pacjent cierpi na przewlekłe biegunki, traci bardzo cenne składniki odżywcze. Później stały proces immunologiczny jest stanem przednowotworowym. Tego właśnie boimy się najbardziej i decydujemy się czasami na usunięcie całego jelita grubego, aby zapobiec rakowi jelita grubego.

Choroba Leśniowskiego-Crohna – leczenie biologiczne

W chorobie Leśniowskiego-Crohna dochodzi do niedrożności. Jeżeli proces zapalny dotyczy całej ściany jelita, to te fragmenty włóknieją i się zwężają. Taki zwężony odcinek może wymagać nawet usunięcia. Leczenie biologiczne jest wspaniałym rozwiązaniem i działa na czynniki, które są decydujące w procesie zapalnym. Jest cały szereg takich substancji – cytokin, które decydują o tym procesie zapalnym i leczenie biologiczne jest skierowane właśnie przeciwko nim. Dzięki temu następuje duże zwolnienie procesu chorobowego, wydłużenie okresu remisji. To z kolei zapobiega zwężeniom i konieczności usunięcia zwężonych odcinków. Usuwanie zwężonych odcinków z czasem prowadzi do kalectwa, do coraz krótszego jelita. Zespół krótkiego jelita to konsekwencja kolejnych operacji w chorobie Crohna.

Choroba Leśniowskiego-Crohna coraz częściej zdarza się też u dzieci. Myślę, że jest to przede wszystkim choroba nastolatków i młodych dorosłych, choć niestety chorobę Crohna stwierdzamy już nieraz w wieku niemowlęcym. Wiele czynników wymienia się jako przyczynę tej choroby – wśród nich dietę człowieka zachodniego. Niewątpliwie bowiem choroba ta dotyczy przede wszystkim świata rozwiniętego, Europy czy Stanów Zjednoczonych, a w dużo mniejszym stopniu krajów afrykańskich czy krajów rozwijających się.