Anna Czarnecka – psychoterapeutka, współwłaścicielka Ośrodka Psychoterapii i Coachingu Inner Garden
www.inner-garden.pl
Depresja u dziecka może wynikać z pewnych zachowań rodziców
Tak zwani rodzice perfekcjoniści stają się często ogromną niedolą dziecka.
Dziecko, które obserwuje rodziców pracoholików, mających ogromne wymagania wobec siebie i tym samym wobec innych, może czuć się przytłoczone i mało ważne. Nie da się bowiem być wymagającym tylko wobec siebie, chociaż niektórzy zarzekają się, że się da. Takie, dążące do perfekcji osoby cały czas żyją na turbodoładowaniu i zawsze są również wymagające wobec świata, wobec bliskich. Więc wymagają też od dziecka, żeby zawsze utrzymywało wysoki poziom, miało celujące oceny, było zawsze we wszystkim najlepsze. Stąd może wziąć się depresja u dziecka.
Depresja u dziecka może być spowodowana ogromnymi wymaganiami rodziców perfekcjonistów. Dziecko nie jest w stanie spełnić ich oczekiwań, w związku z czym czuje się do niczego, ma bardzo negatywny obraz siebie i poczucie winy, że zawiodło.
Jestem chodzącą porażką
Rodzice perfekcjoniści wywierają na dziecku presję, podnoszą standardy, wymagają jeszcze więcej – to wszystko może stać się powodem depresji.
Dziecko może mieć poczucie, że nigdy nie zasłuży na aprobatę, nigdy nie sprosta tym wysokim standardom, co generuje u niego bardzo negatywne przekonanie o samym sobie. Uważa, że jest chodzącą porażką, że do niczego w życiu nie dojdzie, że rodzice są nim rozczarowani i że się na nim zawiedli. Takie myślenie wzbudza ogromne poczucie winy oraz powoduje brak nadziei, że w przyszłości może się coś zmienić. Są to typowe emocje towarzyszące depresji. A trzeba pamiętać, że depresja jest ciężką, przewlekłą chorobą, którą należy leczyć. Każdy przypadek jest inny, dlatego terapia musi być dobrana indywidualnie do potrzeb pacjenta. Jest wiele sposobów leczenia tej choroby – farmakologicznie, psychoterapią, połączeniem tych metod.
Przygnębienie, smutek, poczucie pustki
Jeżeli obniżony, depresyjny nastrój u dziecka utrzymuje się dłużej (co najmniej dwa tygodnie) i jest raczej trwały, niezmienny również w ciągu dnia, powinno to rodziców zaniepokoić. Czasami może pojawić się niewielka poprawa, ale zazwyczaj utrzymuje się przygnębienie, smutek, lęk, jakiś rodzaj niepokoju i wewnętrznego napięcia, drażliwość, uczucie pustki, osamotnienia czy bliżej nieokreślone poczucie dyskomfortu. To są sygnały, wskazujące na to, że powinniśmy zainteresować się stanem psychicznym naszego dziecka pod kątem wystąpienia objawów depresyjnych i skonsultować się z psychologiem.
Trudno być dzieckiem rodziców perfekcjonistów. O tym, jaki wpływ na dziecko mogą mieć nadmierne ambicje, wymagania i oczekiwania rodziców, mówi Anna Czarnecka – psychoterapeutka, współwłaścicielka Ośrodka Psychoterapii i Coachingu Inner Garden.
