dr Szymon Zielonka – optometrysta
szymonzielonka.pl
Leniwe dziecko czy dziecko, które źle widzi?
Inteligenty, ale leniwy. Takie opinie o swoim dziecku często słyszą rodzice na szkolnych wywiadówkach. Czy zawsze tak jest? Czy może problem polega na czymś innym niż wrodzone lenistwo lub brak motywacji?
Pewnie większość z Państwa pamięta ze szkoły określenie użyte wobec jakiegoś ucznia: inteligentny, ale leniwy. Ma duży potencjał, ale brakuje mu woli oraz chęci, by z niego skorzystać. Zatem leniwe dziecko samo jest sobie winne, że ma słabe wyniki w nauce, że nie odnosi sukcesów. Często okazuje się jednak, że dzieci, które są w ten sposób postrzegane, tak naprawdę wcale nie są leniwe. Borykają się natomiast z wieloma problemami, na które nie mają wpływu.
Może się okazać, że leniwe dziecko wcale nie jest leniwe, tylko ma jakąś wadę wzroku. Słaba akomodacja, podwójne widzenie, zez, nadwzroczność czy krótkowzroczność, mogą bardzo utrudniać dziecku codzienne funkcjonowanie i zniechęcać do jakiejkolwiek aktywności.
Dziecko, które widzi podwójnie może myśleć, że to jest normalne
Jednym z najczęstszych, o ile nie najczęstszym problemem, z powodu którego mówi się o dziecku – leniwe, jest problem ze wzrokiem. Należy pamiętać, że dziecko nie wie na czym polega prawidłowe widzenie. Tego nie wie nawet większość dorosłych. Widzimy w określony sposób i zakładamy, że podobnie widzą inni. Dziecko, które widzi podwójnie może być przekonane, że tak widzą wszyscy. Może też wstydzić się do tego przyznać. Dlatego właśnie rodzice dzieci, które podejrzewa się o lenistwo, powinni dociekać rzeczywistej przyczyny takiego stanu rzeczy. Spośród dzieci, o których mówi się, że są leniwe, tak naprawdę tylko 10% jest leniuchami.
Leniwe dziecko może mieć po prostu wadę wzroku
U tak zwanych leniwych dzieci należy przede wszystkim sprawdzić, czy nie mają wady wzroku. Trzeba zbadać akomodację, ustawienie i ruchy oczu. Wszelkie nieprawidłowości i zaburzenia mogą być przyczyną problemów tych dzieci. Jeżeli dziecku przypniemy łatkę “leń” i ono usłyszy to wielokrotnie, w końcu samo zacznie w to wierzyć. Będzie myśleć o sobie jako o kimś leniwym. Spadnie jego samoocena, będzie sfrustrowane, przestanie wierzyć w swoje możliwości. U takiego dziecka z czasem pojawia się wyuczona bezradność, co powoduje, że nie chce ono podejmować wyzwań, ponieważ jest przekonane, że sobie z nimi nie poradzi. Dziecko się stresuje, a rodzice są sfrustrowani. Pamiętajmy więc, żeby sprawdzić, czy dziecko oskarżone o lenistwo rzeczywiście jest leniwe.
Inteligentne, ale leniwe. Stać je na więcej. Czy dzieci, które postrzegane są jako leniwe, w rzeczywistości mogą mieć różne inne problemy. O tym, jak wzrok może wpływać na jakość życia, mówi Szymon Zielonka – optometrysta.
