Patchworkowe rodziny, nietypowe rodziny – jak rozmawiać z dzieckiem?

dr n. med. Katarzyna Bajszczak – psycholog, seksuolog kliniczny, seksuolog dziecięcy

katarzynabajszczak@gmail.com

Patchworkowe rodziny to określenie opisujące kolejne związki ludzi z dziećmi z poprzednich związków.

Nietypowe rodziny to te, które odbiegają od przyjętego, najczęściej heteronormatywnego schematu

Zdarza się, że dzieci, szczególnie w wieku przedszkolnym, bywają zdziwione tym, jak różne mogą być rodziny. Tym, że może być rodzina, które wygląda zupełnie inaczej niż ta, w której się wychowuje. Czasem dochodzi do kłopotliwych sytuacji, ponieważ dzieci nie rozumieją, że Jaś może nie mieć taty, że mieszka tylko z mamą. Albo, że pan, który mieszka z nimi w domu, to nie jest jego tata. Małe dzieci potrafią wprost zadawać takie pytania, co bywa kłopotliwe, szczególnie dla rodziców. Sugerowałabym, żeby wyjaśnić dzieciom, że możliwe są naprawdę różne konfiguracje. Tym bardziej, że jest to coraz bardziej popularne zjawisko. Patchworkowe rodziny czy nietypowe rodziny, jakkolwiek by je nazywać, rzeczywiście się zdarzają. Jeżeli odpowiemy konkretnie dziecku, bez ukrywania faktów, taka podstawowa wiedza zazwyczaj mu wystarczy i  nie zadaje tego pytania ponownie.

Nietypowe rodziny są dziś na porządku dziennym

Nietypowe rodziny to coraz częstsze zjawisko. Dzieci nierzadko są wychowywane przez samotne matki, ojców, przez dziadków, lub jednego z rodziców i ich nowego partnera czy partnerkę. Warto o takich sytuacjach szczerze z dzieckiem rozmawiać.

Kolega dziecka mieszka z dwoma tatusiami

Tatuś zawsze jest jeden. Ten drugi, to zazwyczaj pan, który z nami mieszka. W mojej ocenie, wystarczy dziecku powiedzieć, że możliwe są różne konfiguracje. Kiedy przychodzą do mnie mali pacjenci z rodzicami, albo tylko z mamą, to zwykle pytam: a kto z tobą mieszka w domu? I wtedy dziecko opowiada, że mama, tata, babcia, pies. Dziecko o tym wprost opowiada, ale czasem jest tak, że nie potrafi wyjaśnić do końca swojej sytuacji rodzinnej, mówi, że mieszka z nimi np. wujek, albo przyjaciel mamy.

Widać, że dziecko jest często tym tematem zakłopotane i że dorośli nie są w stanie wyjaśnić mu, na czym to polega. Ważna jest jasna odpowiedź na pytanie dziecka. Zawsze mówię, żeby odpowiadać dokładnie na pytanie, które dziecko zadaje. Jeżeli czuje się zaniepokojone tym, że nie rozumie sytuacji w swojej rodzinie, czy w rodzinie któregoś z kolegów lub koleżanek – najczęściej o to pyta. Wtedy należy powiedzieć kim jest ta osoba, która mieszka w domu poza nim, poza mamą, itd.

Patchworkowe rodziny – a jeśli tata woli panów?

Przed rozmową na ten temat zastanowiłabym się, w jakim wieku jest dziecko. Wydaje mi się, że to rozmowa dla dziecka, które już jest w okresie dojrzewania lub tuż przed. Dla dziecka w wieku kilku lat taka wiedza nie będzie czytelna i nie będzie do przyjęcia. W takiej sytuacji wystarczy po prostu powiedzieć, że tata wyprowadza się i będzie mieszkał gdzieś indziej. Myślę, że dla kilkulatka jest to zbyt trudne do ogarnięcia, dlatego myślę, że należy się głównie zastanowić nad tym, w jakim wieku jest dziecko. W okresie dojrzewania dziecko z całą pewnością będzie wiedziało, w czym rzecz.

 

 

Podsumowanie
Nietypowe rodziny - jak rozmawiać z dzieckiem?
Tytuł
Nietypowe rodziny - jak rozmawiać z dzieckiem?
Opis

Dziś coraz częściej dzieci wychowują się w nietypowych rodzinach, rodzinach patchworkowych, gdzie jest mama i jej przyjaciel, tata i jego "dziewczyna", rodzeństwo przyrodnie. Małe dzieci nie zawsze rozumieją takie konfiguracje. Dlatego, jeśli przychodzą do nas i pytają dlaczego ten pan, z którym mieszka kolega z przedszkola, nie jest jego tatą - odpowiadajmy szczerze i nie bójmy się z nimi o tym rozmawiać. Dziś coraz częściej dzieci wychowują się w nietypowych rodzinach, rodzinach patchworkowych, gdzie jest mama i jej przyjaciel, tata i jego "dziewczyna", rodzeństwo przyrodnie. Małe dzieci nie zawsze rozumieją takie konfiguracje. Dlatego, jeśli przychodzą do nas i pytają dlaczego ten pan, z którym mieszka kolega z przedszkola, nie jest jego tatą, odpowiadajmy szczerze i nie bójmy się z nimi o tym rozmawiać.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *