dr n. med. Tomasz Floriańczyk – specjalista kardiolog dziecięcy
Rozrusznik serca również wszczepia się dzieciom
Rozrusznik to rodzaj stymulatora, który pobudza pracę serca przez wywoływanie jego skurczów. Wskazaniem jest przewlekłe spowolnienia pracy serca. Rozrusznik znacznie utrudnia życie małego pacjenta, dlatego decyzje o jego wszczepieniu podejmuje się w ostateczności
Kiedy jest taka konieczność?
Wtedy, kiedy na skutek zbyt wolnej czynności serca obserwujemy u dziecka objawy niewydolności serca, lub kiedy obserwujemy takie zaburzenia rytmu, które potencjalnie mogą być groźne dla dziecka, czy też młodego człowieka. Można nie mieć objawów niewydolności serca, ale jeśli np. w badaniu holterowskim zobaczymy, że ktoś ma długotrwałe przerwy w pracy serca, które mogą spowodować u niego niewydolność serca, wtedy czasami podejmujemy decyzję o tym, by wszczepić rozrusznik serca.
Decyzję o wszczepieniu rozrusznika podejmuje zespół lekarzy
Decyzja o wszczepieniu systemu rozrusznikowego jest zawsze decyzją podejmowaną kolegialnie. To trudna decyzja, ponieważ trzeba zdać sobie sprawę, że gdy się to zrobi, nie ma już odwrotu.
Rozrusznik wszczepiony małemu dziecku musi działać do końca życia. Trzeba też pamiętać, że im wcześniej go wszczepiamy, tym częściej trzeba go będzie dziecku wymieniać ze względu na wyczerpywanie się baterii. Im wcześniej wszczepiamy dziecku rozrusznik, tym większych problemów związanych z naczyniami, przez które wprowadzamy do serca elektrody, możemy się spodziewać. Dziecko, u którego stwierdzamy patologię, które potencjalnie może być pacjentem, któremu trzeba wszczepić rozrusznik serca, musi pozostawać pod opieką ośrodka specjalistycznego. Jednak decyzję tę podejmujemy wtedy, kiedy jesteśmy pewni, że dłuższe funkcjonowanie dziecka bez rozrusznika stanowi dla niego zagrożenie. Jeżeli możemy poczekać, to czekamy. Nigdy nie spieszymy się z tą decyzją.
Czy dziecko może normalnie funkcjonować?
Z wszczepianiem rozruszników u dzieci wiąże się wiele problemów. Przede wszystkim dziecko musi być pod opieką lekarza. Musi mieć często robione badania lekarskie. Jest pacjentem, który będzie podlegał wymianom rozrusznika i wymianom elektrod. To są istotne ograniczenia w życiu. Ponad to, jeśli dziecko ma wprowadzone elektrody do serca, może być zmuszone do przyjmowania leków przeciwzakrzepowych, w związku z czym istnieje większe ryzyko krwawień po ewentualnych urazach. Jest to również dziecko, u którego rodzaj wszczepionych elektrod może powodować, że będzie miało ograniczenia jeśli chodzi o niektóre formy aktywności fizycznej. Patrząc na takie życie codzienne możemy powiedzieć, że dziecko z rozrusznikiem wygląda i zachowuje się tak, jak dziecko zdrowe. Ale kiedy wchodzimy w szczegóły, to życie z rozrusznikiem powoduje bardzo istotne ograniczenia.
Zobacz też:
Tachykardia – czym jest, jak się objawia?
Zespół Eisenmengera – choroba czy wada serca?
Przyczyny chorób serca u dzieci
Życie dziecka z rozrusznikiem serca obwarowane jest licznymi ograniczeniami. Dlatego lekarze nigdy nie spieszą się z decyzją o wszczepieniu takiego urządzenia i podejmują ją w jedynie w sytuacjach, w których jest to absolutnie konieczne, kiedy zagrożone jest życie dziecka i nie ma innego sposobu na uratowanie go.