dr Łukasz Durajski – lekarz, specjalizacja endokrynologiczna
www.drdurajski.pl
Witaminy i suplementy diety bez przesady i zaniedbań
Niedobór witamin jest najczęstszym problemem w żywieniu dzieci
W Polsce istotnym elementem jest podawanie witaminy D3 i K podczas karmienia mlekami modyfikowanymi – podawanie tych witamin jest wtedy obowiązkowe. Również obowiązkowa jest suplementacja u dzieci do drugiego życia, a właściwie nawet do 18 roku życia w okresie jesienno-zimowym.
Gdy dziecko jest prawidłowo odżywiane, gdy ma zbilansowaną dietę, je warzywa i owoce to – poza wspomnianym okresem – nie ma potrzeby dodatkowej suplementacji witaminami.
Warto pamiętać, że witamina C w tabletce nigdy nie jest tym samym, co witamina naturalna. To jest kwas askorbinowy i warto pamiętać o tym, że rynek nie oferuje naturalnej witaminy C. Naturalna witamina C jest zjadana w warzywach i owocach – dieta to jedyny sposób na podawanie naturalnych witamin.
To, co zwykliśmy nazywać witaminą C to naprawdę kwas askorbinowy. Naturalna witamina C występuje tylko w owocach i warzywach. Jej głównym źródłem są buraki, cytryny, pomarańcze, dzika róża, natka pietruszki, brukselka. Królową witaminy C jest acerola – jagoda rosnąca głównie w Ameryce Południowej.
Witamina D3
Aktualne zalecenia rzeczywiście mówią o długotrwałym podawaniu witaminy D3. Z czego wynika ta potrzeba? Trudno jednoznacznie powiedzieć; bardzo często jest to związane z tym, że dzieci nie mają bezpośredniego kontaktu ze słońcem – naturalnym producentem witaminy D w ludzkim organizmie. Dlaczego? Bo wynika to ze sposobu funkcjonowania współczesnego dziecka i w ogóle zmian cywilizacyjnych. Dzisiaj dziecko więcej czasu spędza w mieszkaniu, przed telewizorem lub komputerem, niż na zabawach z rówieśnikami w słoneczne dni na podwórku. Niedobory witaminy D to nie są tylko problemy dzieci w Polsce, ale w ogóle na świecie. Dlatego aktualne zalecenia mówią o koniecznej suplementacji D3.
Jaka jest ilość, którą powinniśmy dawać dziecku? Dawkowanie różni się w zależności od grupy wiekowej dziecka; przyjmuje się jednak, że około 400 jednostek podaje się dzieciom do drugiego roku życia, u starszych dzieci możemy zwiększyć zakres do 600 jednostek. Z wiekiem ilość podawanej witaminy relatywnie rośnie.
Trzeba tą sprawę omówić szczegółowo ze swoim pediatrą, bo wiele zależy od tego jak dziecko jest odżywiane i jaki typ pokarmu dostaje.
Żelazo
Żelazo jest mikroelementem równie ważnym w suplementacji z uwagi na jego niedobór w stosowanej diecie.
Gdy dziecko jest karmione piersią nie musi otrzymywać dodatkowego żelaza w postaci kropli, choć i w tym wypadku jest bardzo dużo zmiennych, czynników, które mogą powodować to, że jednak ten składnik musi być suplementowany. O tym musi zdecydować pediatra lub neonatolog. Przyczyn, dla których dziecko musi dostawać dodatkowe dawki jest bardzo dużo, dlatego warto odbyć zasadniczą rozmowę z lekarzem prowadzącym.
Witamina D
Witamina D to hormon steroidowy, który jest produkowany z cholesterolu, gdy skóra jest wystawiona na promienie słoneczne. Dieta pokrywa zaledwie 10% zapotrzebowania na witaminę D. Witamina D ma wpływ na metabolizm kości, w tym zębów. Niedobór witaminy D wywołuje krzywicę, zaburzenia mineralizacji kości i zmniejszenie masy kostnej. Witamina D ma korzystny wpływ na system nerwowy i mięśniowy; regeneruje neurony, zwiększa masę mięśniową i siłę mięśni. Niedobór witaminy D prowadzi do mialgii i miopatii. Dodatkowo, witamina D ma działanie immunomodulujące i przeciwbakteryjne.
Zobacz też:
Pierwsze trzy lata życia – specyfika żywienia
Grypa – kiedy się szczepić, jak często?
Polacy słyną z zamiłowania do suplementów diety. Czy warto je podawać dziecku? Wiele niezbędnych mikroelementów i witamin jest w tym, co dziecko powinno jeść. Niektóre składniki są jednak bardzo trudno przyswajalne, lub śladowe w formie naturalnej - gdzie ich szukać?
