Home > Karina Szafrańska – neurologopeda

Karina Szafrańska – neurologopeda

neurologopedadr Karina Szafrańska

neurologopeda, Centrum Terapii Mowy i Dysleksji adVerbum 

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych Pedagogium – z-ca Kierownika Zakładu Logopedii i Pedagogiki Specjalnej.

Dyrektor Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej Ad Verbum Centrum Terapii Mowy i Dysleksji w Warszawie.

Od 10 lat organizator turnusów terapeutycznych dla osob jąkających się. Terapeuta jąkania.

Logopeda, tak jak i nauka zwana logopedią, która w Polsce nie jest jeszcze samodzielną dyscypliną naukową – jest częścią pedagogiki –  jest nauką o komunikacji.

Ludzie często uważają, że logopeda to jest taka Pani od wad wymowy. Tymczasem dla mnie jest to osoba, która zajmuje się komunikacją, usprawnianiem komunikacji gdy jest ona słaba, bądź pracą nad  tym, by ta komunikacja  językowa się pojawiła gdy na skutek różnych urazów – udarów, urazów neurologicznych – tej komunikacji nie ma.  Zdarza się, że mowa nie wykształca się samoistnie, albo rozwój mowy jest opóźniony.

Logopeda zajmuje się więc komunikacja, nie tylko werbalną, także pozawerbalną np. gdy mamy do czynienia z dzieckiem, które ma porażenie wiotkie, a przecież musi się komunikować – logopeda skupia się wtedy na komunikacji alternatywnej i pracuje z tym dzieckiem po to, żeby ono dobrze oddychało, komunikowało się przez swoja książkę, lepiej wyglądało, domykało buzię, by ludzie chcieli się z nim komunikować, żeby umiało jeść i połykać samodzielnie.

Usprawnianie komunikacji może być potrzebne w różnych przypadkach; w zaburzeniach mowy spowodowanych niedosłuchem czy niesłyszeniem, w zaburzeniach związanych z niepłynnością mowy; jest bardzo wiele zaburzeń, w których logopeda może pomóc. Innymi słowy: to nie jest pani od ładnego mówienia, tylko od tego, by dziecko umiało formułować zdania, by umiało budować wypowiedzi, a przy okazji, żeby wymawiało wszystkie głoski. Gdybyśmy chcieli zawęzić ją tylko do leczenia dyslali, to byłoby to krzywdzące dla dziedziny zwanej logopedią.

Definicje logopedii mówią, że jest ona „nauką o kształtowaniu prawidłowej mowy, usuwaniu wad wymowy oraz nauczaniu mowy w przypadku jej braku lub utraty”. Logopedia obejmuje też oddziaływanie na psychikę w celu wytworzenia właściwego stosunku do wady mowy i zapobiegania ujemnemu jej wpływowi na kontakty interpersonalne oraz kształtowanie osobowości. Według Genowefy Demelowej logopedia zajmuje się etiologią i patogenezą zaburzeń mowy, ich rozpoznawaniem, zapobieganiem oraz usuwaniem. Interesuje się wychowaniem pod względem mowy, czuwaniem nad jej rozwojem i doskonaleniem oraz ewentualną poprawą, gdy odchyla się ona od normy.

Share