Marek Waszkiewicz – fizjoterapeuta, dyplomowany terapeuta manualny
Prywatny gabinet, ul. Zwoleńska 81, Warszawa-Wawer, tel. 668 141 905
Kinezjotaping – przedłużenie ręki terapeuty
Plastry stosowane w kinezjotapingu mają grubość i ciężar zbliżone do właściwości skóry i podobnie jak skóra, są elastyczne i rozciągliwe.
Kinezjotaping, czyli plastrowanie dynamiczne – tak się potocznie nazywa lecznicze oklejanie specjalnymi plastrami. Plastry, bez względu na kolor, mają taką samą strukturę. Są elastyczne i tę elastyczność wykorzystujemy w różny sposób. Możemy za pomocą plastrów zwiększyć lub zmniejszyć napięcie mięśni, możemy stosować je również jako terapię przeciwobrzękową, pourazową, np. przy wysiękach czy krwiakach. Plastrami można też stabilizować zwichnięty staw skokowy, szczególnie przy skręceniu inwersyjnym – najczęstszym urazie stawów skokowych. Kinezytaping powoduje, że mimo iż wyłączamy pewien zakres ruchu (ten który sprawia ból), to pacjent nadal może chodzić.
Zamiast gipsu
Plastry nie powodują wyłączenia z pracy receptorów położonych w torebkach stawu, w ścięgnach i więzadłach. Natomiast, stabilizacja w postaci chociażby gipsu, powoduje wyłączenie całej nogi i powrót do normalnego funkcjonowania po 2-tygodniowym stosowaniu takiej stabilizacji jest bardzo trudny. Proces rehabilitacji trwa wtedy miesiącami. Wyłączając poprzez kinezjotaping dany zakres ruchu, pacjent nadal może używać chorej kończyny i gojenie się urazu, zabliźnienie, trwa 2 tygodnie. Poza tym, mamy możliwość dojścia do tkanek miękkich, stosowania krioterapii, zimnych okładów. Plastrowanie ma również wpływ na zmniejszanie się obrzęku, więc proces powrotu do zdrowia jest zdecydowanie krótszy i mniej uciążliwy.
Techniki plastrowania
Plastrowanie dynamiczne jest też bardzo pomocne w leczeniu dolegliwości bólowych i tych, związanych z przeciążeniem, np. przy bólach kręgosłupa, barku, kolan; przy problemach ze ścięgnem Achillesa, po zwichnięciach i skręceniach stawów, przy korekcji wad postawy. W zależności od typu schorzenia bądź urazu, stosuje się różne techniki oklejania. Najczęściej wykorzystuje się technikę mięśniową, która polega na przyklejeniu plastra wzdłuż mięśnia, znajdującego się w pozycji rozciągniętej. Pozwala to, w zależności od potrzeb, na wspomaganie lub osłabienie pracy danego mięśnia. Inne techniki to m.in. technika więzadłowa-ścięgnowa, wspomagająca pracę więzadeł, wykorzystująca rozciągnięcie plastra maksymalnie w 75%, stosowana w przypadku urazów i przeciążeń, czy technika przestrzenna, dzięki której poprawia się przepływ krwi i dotlenienie tkanek – stosowana przeciwbólowo.