mgr Jagoda Zajączkowska – psycholog, psychoterapeuta, coach
www.pogoda-ducha.pl
Zaburzenia odżywiania bardzo często dotyczą nastolatków
Okres dojrzewania to czas, kiedy ciało diametralnie się zmienia, buzują hormony, pojawia się również zainteresowanie płcią przeciwną. Młody człowiek zaczyna przyglądać się swojemu ciału i porównywać się z rówieśnikami
Zaburzenia odżywiania najczęściej powstają w okresie dojrzewania. Dlatego też, w okresie dorastania zwracamy większą uwagę na to, jak wyglądamy. Pojawia się zainteresowanie tematami takimi jak moda, dieta czy ćwiczenia fizyczne. Ważne, by rodzice zwracali uwagę na skalę tych zainteresowań i obserwowali, czy dziecko nie podejmuje na przykład bardzo restrykcyjnych diet.ciej
Pierwsze sygnały ostrzegawcze
Sygnałem ostrzegawczym może być częste narzekanie dzieci na to, jak wyglądają i jak się czują ze swoim wyglądem. Warto przyglądać się, czy nasze dziecko nie zgłasza sprzeciwu wobec jedzenia wspólnych posiłków, czy nie zaczyna kombinować, żeby jeść tylko w swoim pokoju, w samotności. Takie zachowania mogą bowiem wskazywać na zaburzenia odżywiania.
Zaburzenia odżywiania mogą objawiać się niechęcią do jedzenia wspólnych posiłków, podejmowaniem restrykcyjnych diet, obsesyjnym kontrolowaniem wagi ciała.
Restrykcyjne diety i objadanie się
Tym, co może zwrócić uwagę rodziców, jest również fakt, że dziecko zaczyna się objadać, czyli w stosunkowo krótkim czasie spożywa bardzo dużą ilość pokarmu. Restrykcyjne diety powodują uczucie głodu, które w pewnym momencie może doprowadzić do napadów objadania się. Potem z kolei, pojawia się potrzeba poradzenia sobie z dyskomfortem, zarówno fizycznym – z przejedzeniem, jaki i psychicznym – z poczuciem winy. Wówczas dziecko zaczyna stosować metody, wobec których nie możemy już być obojętni. Na przykład: wymiotuje, używa środków przeczyszczających i moczopędnych, czy ćwiczy z częstotliwością i natężeniem, które mogą zagrażać jego zdrowiu.
Dążenie do ideału
Warto również zwrócić uwagę na to, czy dziecko nie zaczyna obsesyjnie kontrolować swojego wyglądu. Czy nie waży się ciągle, nie sprawdza cały czas partii ciała, które uważa za idealne. Albo czy nie jest wręcz odwrotnie: dziecko unika patrzenia na swoje ciało, na przykład poprzez rezygnację z aktywności, która wcześniej sprawiała mu przyjemność – chodzenie na basen, jogę czy na taniec. Są to zajęcia, które wymagają pewnej ekspozycji ciała i często osoby z zaburzeniami odżywiania rezygnują z tego typu aktywności.
Warto też zwrócić uwagę na to, czy nie zmienił się sposób ubierania naszego dziecka, czy nie stara się kamuflować swojego ciała poprzez noszenie workowatych, szerokich ubrań.
Dojrzewanie dziecka to trudny czas nie tylko dla rodziców, ale przede wszystkim dla samego dziecka. Buzują mu hormony, do głowy przychodzą głupie pomysły, pojawia się chęć eksperymentowania. W tym okresie też, bardzo często pojawiają się u młodzieży zaburzenia odżywiania. O tym, czym się objawiają i co powinno zaniepokoić rodzica, mówi Jagoda Zajączkowska – psycholog, psychoterapeuta, coach.
